خانه شماره ۱۰

(سریع و بهینه)

به نظر ما تمامی پروژه‌هایی که روی کره خاکی وجود داره از یک‌سری چاشنی و هیجانات بهره می‌‌گیره که اگر کوچیک باشه ما اسمش رو می‌ذاریم چاشنی ولی اگر مقیاسش بزرگ‌تر بشه از عنوان چالش استفاده می‌کنیم. در مورد پروژه خانه شماره ۱۰ هم همین داستان برای ما و تیم‌های مختلف طراحی و اجرا رقم خورد.

خانه‌ایی با ۱۵۰ مترمربع متراژ که به علت بر کم ساختمان و وجود دو واحد در هر طبقه به صورت اتوبوسی ساخته شده بود. عنوان پلان یا نقشه‌های اتوبوسی به ساختمان‌هایی میگن که بر کم و طول زیادی دارند. طراحی و فضا سازی در این مدل‌ها چالش خاص خودش رو داره و ممکنه طراحی که با این الگو آشنا نباشه ملکی طراحی کنه که بیشترین فضاهای پرت و بدونه استفاده رو برای ساختمان رقم بزنه. اما نکته و چالش ما طراحی ساختمان به صورت اتوبوسی نبود چون این ملک ۲۳ سال پیش ساخته شده بود و وظیفه ما بهبود و بهینه‌سازی فضاها بر اساس الگوهای مدرن و با کیفیت جهت استفاده بر اساس زمان حال بود. اما چالش اصلی زمانی برای تیم طراحی و اجرای مووونی استودیو نمود پیدا کرد که مالک که خود مصرف کننده ملک بودند دو درخواست از ما داشتند. درخواست اول صرفه‌جویی در اجرا با استفاده از متریال‌های مرغوب و درجه یک!!! دومین درخواست کارفرما که از مورد اول برای ما سخت‌تر و سنگین‌تر بود صرفه‌جویی در زمان و تحویل ملک طی ۲ ماه کاری.

خب ما توی پست‌های قبلی به خصوص در مورد پروژه نی‌ـآوران اشاره کردیم که گاها کارفرما از ما به عنوان مشاور و مجری درخواست صرفه جویی در بودجه بازسازی با کم کردن کیفت رو دارند که ما صرفا تا جایی که کیفیت کار دچار آسیب نشود روند صرفه جویی مالی رو پیش می‌بریم اما در مورد صرفه جویی زمانی موردی که بیشترش مربوط به اجرا و طی کردن پروسه مشخص میشه رو نمیشه صرفه‌جویی کرد.

به هر ترتیب پروژه خانه شماره ۱۰ شد مورد چالشی که تیم مووونی علاوه برای طراحی و اجرای با کیفیت می‌بایست از ابزار دیگه‌ایی به اسم مدیریت زمان در پروژه بهره‌ می‌گرفت تا خواسته کارفرما تا حد ممکن به نتیجه مطلوب برسه.

پس تیم طراحی پس از طراحی آیتم‌های مختلف که نیاز به تغییر و بهینه‌سازی داشت روند اجرا را نیز در چارچوب مدیریت زمانی خودش طراحی کرد تا در حین اجرا تا جای ممکن از همپوشانی و صرفه‌جویی زمانی بهره‌مند شوند.

پروژه خانه شماره ۱۰ یک خانه در حدود ۱۵۰ متر به صورت شمالی - جنوبی در یک ساختمان شرقی - غربی با بیش از ۲۳ سال سن به صورت اتوبوسی طراحی و اجرا گردیده بود به طوری که پس از ورود به آپارتمان، فضای آشپزخانه حکم مفصل فضاهای عمومی و خصوصی را بازی می‌کرد که در جلوی خود فضای نهارخوری و سالن پذیرایی و در جنب کناری خودش، فضای نشیمن یا اتاق تلویزیون و در فضاهای پشتی اتاق‌های خواب که به تعداد ۳ فضا بودند رو پوشش می‌داد.

این ملک نیز مثل تمامی ملک‌هایی که از زمان آخرین بازسازی خودشون سالیان سال می‌‌گذره مدتی بدون تغییر باقی مونده بود و صرفا آخرین دوره بازسازیی که به خودش دیده بود مربوط می‌شد به ۱۵ سال قبل و صرفا نقاشی ساده‌ایی که هر مالکی برای مستأجر خودش انجام میده.

از این رو با بررسی‌هایی که ما انجام دادیم چند مورد نیاز به تغییر و بهینه‌سازی اساسی داشت از جمله این موارد تغییر و بهبود کامل تأسیسات آب و فاضلاب، تغییر کامل تأسیسات الکتریکال، همچنین بهبود کف‌ تمامی فضاها بالاخص فضای سالن اصلی و نشیمن که دچار نشست‌ به مرور زمان شده بودند و… بود.

آشپزخانه: اگر بخوایم برای هر فضا تفسیر و لقبی در نظر بگیریم بدون شک به فضای آشپزخانه این بنا عنوان سوگلی رو می‌دیم..!! حالا چرا سوگلی؟!‌ به چند علت، علت اول اینکه مخاطب به محض باز کردن درب و ورود به آپارتمان با اولین چیزی که چشم در چشم میشه آشپزخانه هست. علت دوم دسترسی تمامی فضاهای عمومی و خصوصی به این فضاست به طوری که وظیفه سرویس‌دهی با سایر فضاها از این فضا نشأت می‌گیره.

با توجه به عللی که ارائه کردیم تیم طراحی تمامی توان خودش رو روی طراحی هرچه بهتر فضای آشپزخانه گذاشت. آشپزخانه پیشین به علت داشتن آرک‌های قدیمی که بخش زیادی از سقف رو مورد پوشش خودش قرار داده بود و باعث شده بود فضای آشپزخانه از تاریکی نسبی بهره ببره و سایر فضاهای خانه رو تحت پوشش خودش قرار بده از این رو اولین کاری که تیم طراحی انجام دادن دستور تخریب تمامی آرک‌های قدیمی و سقف‌های کاذبی بود که نه تنها این فضا رو تحت پوشش خودش قرار داده بود بلکه سایر فضاهای خانه را نیز تحت سیطره خودش قرار داده بود. با پرچیدن آرک‌ها،‌سقف‌های کاذب و ابزارها سقف بنا به طرز چشم گیری دچار گشایش فضایی و روشنایی شد دومین قدمی که در طراحی آشپزخانه برداشته شد همگون سازی سرامیک‌های دیوار آشپزخانه با سرامیک‌های کف سالن و نشمین که همگی از یک طرح برخوردار هستند بود. علت این انتخاب ایجاد یک حس پیوستگی و یکدستی در فضای آشپزخانه و سایر فضا بود چون دیدگاه تیم طراحی تمرکز روی طراحی و چیدمان کابینت‌ها و نمایش هرچه بهتر و ویژه این فضا بود و نمی‌خواست با ویژه نشون دادن آیتم دیگه‌ایی فضای آشپزخانه رو از کانون توجه برداره.

طراحی کابینت‌‌های آشپزخانه بر اساس الگوهای مدرن و ترکیب رنگی به صورت مکمل طراحی و پیاده سازی شد به صورتی که درب کابینت‌ها از جنس های گلس مات به رنگ کرم در کنار درب گره چوب به صورت براق پیاده سازی شد تا فضای کابینت‌ها با کادر کردن طرح چوب یک حس مدرنی به فضای آشپزخانه القا نمایند.

در طراحی فضای آشپزخانه به علت ارتباطی که این فضا با سایر بخش‌ها داشت تیم تصمیم گرفت آشپزخانه توانایی سرویس‌دهی به سه فضای اصلی به صورت همزمان رو داشته باشه از این رو با طراحی کانترهای جزیره مانند در قسمت سالن و نهاری در کنار فضای نشیمن محیطی ایجاد شد که آشپزخانه در شرایط خاص و تردد بسیار توانایی سرویس‌دهی همزمان به بخش‌های مختلف بدون ایجاد ذره‌ایی اختلال رو داشته باشه.

سالن اصلی و نهارخوری:

در طراحی پیشین این بنا در کنار فضای آشپزخانه بخشی تحت عنوان نهارخوری وجود نداشت و صرفا یک سالن مستطیل شکل قسمت جنوبی ساختمان رو پوشش داده بود از این رو با موقعیت سنجی و نیازی که اعضای خانواده نسبت به داشتن یک فضای نهارخوری ابراز نمودند تیم طراحی با ایجاد شکست‌هایی بر روی دیوار، سقف و نور دو فضای سالن اصلی و نهارخوری را از هم جدا کردند.

قبل از توضیح بیشتر یک توضیحی در مورد لفظ و واژه شکست بدیم که سؤتعبیری به وجود نیاد وقتی از واژه شکست فضایی استفاده می‌کنیم یعنی اینکه با استفاده و بهره‌گیری از المان‌های طراحی و اجرا تمایزی رو ایجاد می‌کنیم که دو بخش از هم منفک و جدا شودند.

برای ایجاد تمایز در قسمت نهارخوری و سالن اصلی پروژه، تصمیم گرفتیم مطابق تصویر دیوار شاخص پشت فضای نهارخوری رو با ابزارهای نیمه مدرنی پوشش بدیم که نسبت به سایر بخش‌ها ایجاد تمایز نماید و همچنین از منظر روشنایی فضایی و نور نیز این فضا با تعبیه نمودن یک بخش در سقف برای نصب لاینر از فضای سالن اصلی جدا سازی نمودیم.

در فضای سالن به علت وجود پوشش زیاد پنجره‌ها در این قسمت به جز بهینه‌سازی پنجره‌ها اتفاق طراحی خاصی بر روی این بدنه صورت نگرفت و صرفا با انتخاب سرامیک کرم روشن اسلب ۸۰*۸۰ سانتی‌مترمربع فضا به یک وسعت و گشایش فضایی رسید.

نشیمن: در قسمت نشیمن یا همان اتاق تلویزیون نیز در قسمت دیوارها یکی از دیوارها به وسیله همان ابزارهای نیمه مدرنی که در قسمت نهارخوری اجرا گردید بر روی این بخش به جهت ایجاد و تفکیک فضایی نسبت به کوریدور و آشپزخانه طراحی و پیاده سازی گردید و در سایر دیوارها روحیه سادگی و مینیمالیستی حفظ گردید. کف سالن نیز در نشیمن همچنان از الگوی سرامیک ۸۰*۸۰ سانتی‌متری کرم روشنِ براق پیروی می‌کرد تا حس یکپارچگی در این دو فضا در دید کاربر مخابره شود.

اتاق‌ خواب: اتاق‌های خواب از جمله جاهایی است که در تمامی پروژه‌ها تا پروژه خانه ۱۰ با کمترین چالش و تغییر روبرو بوده و علت آن هم نیاز خود کارفرما بوده که تیم طراحی خواسته تمرکز بر روی یک‌سری فضای خاص باشد و در فضاهای خواب بجز بهینه سازی و بهبود اتفاق طراحی ویژه‌ایی رقم نخورد. از این رو در فضاهای خواب در قسمت کف برای ایجاد حس گرمای بهتر نسبت به سرامیک از متریال لمینیت استفاده شد تا به کاربر در فصول سرد سال احساس سرما القا نگردد و دیوارها و سقف کاملا بر اساس الگوی سادگی طراحی و پیاده‌سازی گردید.

سرویس‌ها: در قسمت سرویس‌ها نیز از سرامیک‌های اسلب ۶۰*۱۲۰ سانتی‌متر با طیف رنگی سفید و رگه‌های طوسی کم رنگ به همراه سرامیک‌های مکمل مشکی با رگه‌های بژ براق طراحی و پیاده سازی گردید. نظر تیم طراح بر این بود در بخش‌هایی که کاربری بیشتر است از رنگ قوی‌تر و سرامیک مشکی استفاده شود و در قسمتی که فعالیت خاصی در آن بخش وجود ندارد از رنگ سفید و رگه‌های طوسی بهره‌گیری شود به همین علت در قسمت‌های نظیر کابین دوش و سرامیک پشت روشویی از همان الگوی سرامیک قوی مشکی بژ استفاده شد.

همون‌طور که اول این پروژه بیان کردیم این پروژه با چالش صرفه‌جویی مالی و زمانی به تیم ما معرفی و پذیرفته شد و تلاش تیم باعث شد دو عامل محدود کننده و قابل انتظار از جانب کارفرما تا حد زیادی مرتفع شود و رضایت کارفرما در این دو بخش تأمین شود.