برج البرز

(تغییر بنیادین)

وقتی حرف در مورد بازطراحی و بازسازی میشه اولین چیزی که به ذهن مخاطب جمله می‌رسه اینکه خب: ما الان باید ملک و بنایی رو تصور کنیم که بیش از ۱۵ سال سن داشته باشه،‌لوله‌های آب و فاضلابش رمق ادامه وظیفه خودشون رو نداشته باشند، رنگ دیوارها کاملا برگشته و کف‌فضاها به صورت گاه و بی‌گاه نشست کرده. خب با این تصور هر آدمی پیش خودش میگه خب این ملک نیاز به طراحی و بازسازی داره. اما در مورد پروژه البرز موضوع به طرز عجیبی متفاوت بود. ملکی که ما روز اول دیدیم از هر خونه نوسازی دیگه‌ایی نوسازتر بود و تمامی المان‌های طراحی مدرن به بهترین شکل خودش اجرا و پیاده‌سازی شده بود و کاملا آماده استفاده توسط مالک خودش بود. اما چون همه آدم‌ها و انسان‌های روی کره خاکی سلیقه و نظر یکسان ندارند و این موضوع باعث زیباتر شدن هرچه بیشتر جهان هستی میشه،‌کارفرمای این پروژه هم از روال طراحی مدرنی که در این بنا اتفاق افتاده بود راضی نبود و به دنبال طرحی بود که با سلیقه خودش کاملا سازگار و بهینه شده باشه از این رو پس از چند جلسه و بازدید کلی و جزی از ملک مشخص شد نظر کارفرما بیشتر به سمت طراحی کلاسیک و جزئیات زیاد و زیبای این سبک از دوره معماریه.

اما چون ما تا اون زمان فعالیتی روی پروژه‌های کلاسیک نداشتیم تصمیم گرفتیم تیم طراح خودمون رو موظف کنیم که پروژهای طراحی داخلی شده توی این سبک کار رو در همون منطقه که بنا احداث شده ببینید و بر اساس الگویی که استخراج می‌کنند روند طراحی کلاسیک خودشون روی توی این بنا شکل بدهند.

برای همین از کارفرمای مجموعه خواستیم به تیم ما یک فرصت مطالعاتی در مورد این سبک در آن منطقه اختصاص بدهند و پس از تکمیل شد اطلاعات روند طراحی را آغاز کنیم که این پیشنهاد توسط کارفرما مورد پذیرش قرار گرفت و روند مطالعه و طراحی شروع شد.

چیز جالبی که ما زمان بررسی مدل‌های مطالعاتی مشاهده کردیم این موضوع عدم شناخت درست سبک توسط کارفرما یا مالک اون ملک بود. یعنی ما ملکی رو مشاهده می‌کردیم که بر اساس الگوی نئوکلاسیک که یک روند رقیق شده از مدل کلاسیک هست طراحی شده ولی مالک با اصرار تمام اعلام می‌کرد که این ملک بر اساس الگوهای کلاسیک ویکتوریایی طراحی و اجرا شده.

پس از بررسی‌ها اولین گامی که تیم طراحی اتخاذ کرد این بود که به مالک مجموعه اعلام کردیم که ملک شما بر اساس الگوهای پایه‌ایی و زیرساختی که دارد توانایی اجرای سبک کلاسیک دقیقا مطابق سلیقه‌ایی که دارند نیست و ما باید روند طراح رو به سمت نئوکلاسیک و مدرن حرکت بدیم. یعنی بیایم در فضاهایی که گشایش زیاد و توانایی طراحی کلاسیک هست از تمامی الگوهایی این سبک به صورت سبک نه پیچیده استفاده و اجرا کنیم و فضاهای دیگه که این ویژگی رو ندارند بر اساس الگوی مدرن جلو ببریم. از فضاهایی که توانایی طراحی کلاسیک بودن می‌تونیم به سالن پذیرایی، نهار خوری اصلی و همچنین نشیمن و فضاهایی که با تغییر جزئی پیش رفتند می‌تونیم به اتاق‌های خواب و سرویس‌ها اشاره کنیم.

این بنا به علت اینکه ۱ سالی از زمان ساختش گذشته بود زیاد نیاز به تغییرات گسترده و بهبود سازی در اون وجود نداشت و ما تمامی فعالیت‌ها رو بر اساس الصاق و نصب اکسسوریز پیش بردیم.

سالن اصلی و نهارخوری:‌ در این بخش متریال‌های کف بدون تغییر دست نخورده باقی بمانند و برای ایجاد تمایز بین سالن پذیرایی و نهارخوری بچه‌های طراحی از چند المان که بر روی دیوارها پیاده سازی شد روند جدا سازی رو اعمال کردند.

در قسمت نهار خوری با اجرای دیتیل‌ها و ابزارهای دیواری کلاسیک به همراه آینه‌کاری نامتقارن و هندسی این بخش را از سالن اصلی که روی یکی از دیوارهای آن سنگ‌های اسلب یک‌پارچه بود جدا سازی نمودیم.

در قسمت نشیمن نیز از همین روش برای جدا سازی نشیمن و آشپزخانه استفاده کردیم یعنی پشت فضایی که تلویزیون واقع میشد از فرمت سنگ به اصطلاح فورمچ(یک سبک از اجرای سنگ بر روی سطوح مطابق تصویر زیر) استفاده شد تا اون بخش به سمت نئوکلاسیک میل کند ولی بخش آشپزخانه بر اساس طراحی مدرن پیاده سازی گردید.

سایر اتاق‌ها و سرویس‌ها با تغییرات جزیی و نصب اکسسوریز اجرا و تکمیل گردید.

این پروژه از منظر طراحی اتفاق پیچیده‌ و چالش برانگیزی برای بچه‌های طراحی و اجرا مووونی استودیو نبود چون بنا همچنان دوران اولیه عمر خودش رو طی می‌کرد و تنها کاری که ما به عنوان مشاور و مجری در این پروژه پیاده سازی کردیم استفاده از جزئیاتی بود که به بنا حس تکمیل شوندگی و پایانی می‌داد.